Berichten over Vf 15-7

Oh nee, niet weer een betoog over SEPA. Als u als bestuurder van een goed doel van een gokje houdt, kunt u dit overslaan. En als u zich altijd zo goed mogelijk van uw verplichtingen kwijt, en het gaat desondanks een keer verkeerd, dan is er vaak de bestuursaansprakelijkheidsverzekering. Maar wanneer u als bestuurder, wetende dat er bepaalde nieuwe voorschriften zijn, toch tegen die voorschriften in denkt te kunnen handelen, omdat de eventuele door u veroorzaakte schade wel wordt vergoed door de bestuursaansprakelijkheidsverzekering, dan vergist u zich. Dit dacht ik toen ik de nieuwe SEPA-incassocontracten ontving.

Zoals bekend, is het de bevoegdheid van de fiscus om te beoordelen of een instelling die zich bezighoudt met een 'goed doel', kan worden aangemerkt als anbi (met alle voordelen van dien). Deze bevoegdheid is neergelegd bij het 'ANBI-team' van de Belastingdienst.

Met ingang van 1 februari 2014 verandert de wetgeving voor de incassomachtiging. Dit is het minder bekende deel van de nieuwe SEPA-wetgeving. SEPA eist namelijk dat voor de uitvoering van iedere incasso een machtiging bestaat, die is voorzien van een handtekening. Een telefoonlog of het aanvinken van een tickbox op een website volstaat niet langer. De handtekening kan traditioneel worden gezet met een pen of elektronisch worden afgegeven. Lastig is het echter, dat er geen instantie is die een elektronische handtekening accordeert.

In dit artikel kijken wij naar de ontwikkelingen van de inkomsten uit nalatenschappen van goede doelen over 2012. De gegevens over 2013 komen in de loop van 2013 ter beschikking. Bron voor de analyse zijn de jaarlijkse cijfers van het Centraal Bureau Fondsenwerving aangevuld met gegevens uit jaarverslagen van organisaties.

Dat er voor vele miljarden moet worden bezuinigd is bekend. Er vindt echter op dit moment in Nederland in de non-profitsector een omslag plaats die zijn weerga niet kent. De doorsnee burger heeft er nauwelijks benul van.

Neelam Makhijani vraagt zich af waarom zo weinig goededoelenorganisaties investeren in de ontwikkeling van hun huidige en toekomstige leiders, terwijl die zo cruciaal zijn voor het succes van hun werk.

Ramses Man was fondsenwerver bij het goede doel, werd later bureauman en is nu met echtgenote Susan Smithuis en hun beide kinderen verhuisd naar Suriname en daar aan de slag gegaan aan de doelstellingskant.

Ik ben dol op december. Niet omdat ik zo benieuwd ben wat de sint voor mij in petto heeft. Helaas heeft de zwart-witdiscussie over de kleur van piet het laatste restje kinderlijke onschuld uit mij geknepen. En het was ook niet de kerstgedachte die mij vervulde van verwachtingen (ik was hooguit benieuwd wat de weegschaal op 27 december aangaf…).

Eind van het jaar ging het hele land weer te biecht. In de kerk die tegenwoordig zieltjes werft per tv-commercial. Of gewoon thuis bij de haard. We worden collectief week. Blikken twee weken lang terug. Denken na over de zin van het leven. Willen na een jaar nemen ook wel eens geven. En goede doelen – wel goed maar niet gek – spelen zich en masse in de kijker. En waarmee?

Het moet zeker tien jaar geleden zijn geweest, dat ik in het klooster van de Congregatie der Passionisten te Haastrecht een workshop bijwoonde van Richard Radcliffe. Er had geen vruchtbaardere plek gevonden kunnen worden voor deze gepassioneerde entertainer.